Efendim malumunuz erkek egemen bir toplumuz.
Erkekleri yetiştiren ve egemen kılan da kadınlar(anneler) bir bakıma…
Nasıl mı?
Erkek çocuk doğurmak kadın için bir ayrıcalık adeta.
Hâliyle bu ayrıcalığı doğan çocuğa da sonuna kadar hissettiriyor.
Kimi zaman farkında olmadan, kimi zaman işin suyunu çıkararak.
Her ne kadar “evlat ayrılmaz”, “sağlıklı olsun yeter ki” dense de, Toplumun yadsınamayacak bir yüzdelik dilimi için durum hiç de böyle değil…
Kadına şiddetin artarak devam ettiği şu zamanlarda bile yine diğer kadınların erkeği yüceltmesi, ölçüsüz/ayarsız sevgi ve ilgisi, farklı bir türmüş gibi davranması anlaşılır gibi değil…
Oğullarda ekseriyetle sıkıntı yok.
Ama bir de oğluşlar var ki…
Annelerin oğluşları!
Aman güneş yakmasın, yağmur ıslatmasın.
Aman yorulmasın.
Aman sabah uykusundan uyanmasın.
Aman benim oğluşum, aslan oğluşum!
Canı sağolsun.
Kızlar oğluşuma kurban olsun!
Eşşek kadar olmuş ama hâlâ sorumluluk verilmemiş, eve bir ekmek getirmek şöyle dursun ekmeğin kaç lira olduğunu bilmiyormuş, olsun!
Abartılı sünnet merasiminde kutsansın, dünyayı kendi ekseni etrafında dönüyor sansın!
Aman babası karışma oğluşuma!
Aman hocam sen nasıl bağırırsın oğluşuma!
Aman da aman.
Amaaaannn!
Kendini kadından üstün gören, kadını kendisine hizmete mamur varlık gören oğluşlar…
Sorumsuz, elinin ve dilinin ayarı olmayan oğluşlar!
Kadına hayatı zindan edebilen ama kadın olmadan da hayatta kalamayan oğluşlar!
Kural tanımayan, sınır bilmeyen oğluşlar!
Erkek doğan ama adam olamayan oğluşlar!
Çok mu ileri gidiyorum..?
Ne kadar gitsem bir oğluştan bir arpa boyu ileri gidemem…
Kızlarını kural kaidelerle uzaktan kumanda eden annelerin, tuş takımı bozuk oğluşları!
Cinselliği hayatın yegane gayesi, kadını simgesi sanan erkek müsveddesi oğluşlar…
Her dediği, her istediği yapılan…
Bir kadının elinden başka kadınlara doğrultulmuş birer silah gibi çıkan oğluşlar…
Hep derim, sevgi en ölçülü verilmesi gereken duygu!
Ölçüsü kaçınca ölümcül olabiliyor.
Severek öldürmek.
Severken öldürmek…
Ve oğullar…
Oğullar eşit büyür…
Ablasına kardeş, kız kardeşine ağabey..
Babasının olmadığı yerde evin babası olur.
Kutsanmak için değil, yarın bir gün alacağı sorumluluğun ilk tohumlarını serpmek için…
Adam olabilmiş oğulların yetiştiği evlerde kadın baş tacıdır..
Korunup, kollanandır.
Naiftir ama asla zayıf değildir.
Baba otoritedir.
Ama otorite şiddet değil, adalet, eşitlik ve güvendir…
Etrafınızda “adam” sıfatında birileri varsa o bilinçli bir annenin oğludur!
Nerede can yakan, şiddete eğilimli bir mahluk görürseniz de bilin ki hayattaki en büyük başarısının bir erkek doğurmak olduğunu sanan bir kadının oğluşudur!
Toplumda şiddetin azalması ve ortadan kalkması için sanıldığı gibi erkeklerin değil kadınların eğitilmesi gerektiği kanaatindeyim…
Oğullarına ve kızlarına anne olabilen kadınların omzunda yükselecek toplum.
Eminim aranızda farklı düşünenler, katılmayanlar olacaktır.
O hâlde bir bakın ailenize ve çevrenize.
Kaç tane oğul ve kaç tane oğluş var…
Cennetin ayakları altına serildiği anaların, kadına hayatı cennet eyleyecek adamlar yetiştireceği günlerin temennisi ile.
Sürc-i lisan etti isek affola.
Kalın sağlıcakla, muhabbetle…
