Nice güzel insanlar geldi, geçti hayatımızdan…
Yeni bir yıla girmişken, yeni umutlar taşımaya çalışırken yine acı dolu bir haberle irkildim.
Yılların dostluğunu, arkadaşlığını en güzeli de seni savunan birisini kaybetmek nedir, bu gece ilk defa anladım.
İnsanın bilmediği bir konuda sahipsiz kalması ne demektir, en iyi bilenlerdenim.
Ancak, arkanda birilerinin olduğunu bilmek, sana yeniden ayağa kalkma şansı verir. O elini tutanı, ömür boyu unutamazsın!..Minnetle anarsın!…
Hakimin karşısında sanığın haklı olduğunu ispatlamaya çalışan, yumruğunu masaya vurabilen, TCK’nin bütün maddelerini hakim karşısında ezbere bilen bir adamdı avukat Murat Gündüz… Ailemizin avukatı, benim dost bildiğim biricik ağabeyim….
Ankara’da avukatlık yapar, çok hızlı yaşardı. Bazen, şakayla karışık “hızlı yaşayalım, genç ölelim de cesedimiz yakışıklı olsun” derdi. Dediği gibi de oldu. Henüz 54 yaşında hayata gözlerini yumdu.
Tokat’ta katıldığı bir davadan dönerken yolda rahatsızlanıyor. Kendi isteğiyle hastaneden çıkıyor. Gece eve geldiğinde kalp krizinden vefat ediyor. Neydi acelen be abim, ne olurdu o gece hastanede kalsaydın, oldu mu şimdi? Ama ne dersek diyelim, vakit geldiğinde çaresi yok; gideceğiz.
Ne desek boş, ne söylesek boş…Sözün bittiği yer dedikleri bu olsa gerek!
Seni tanımak güzeldi canım abim…
Hele Ordu’ya her gelişinde bizi hatırlatıp araman ayrı bir güzellikti. Özellikle, Mıdı Restaurant’ta içtiğin o rakı ve balığı hiç unutamam. Deniz sesi, hafif müzik ve o attığın kahkahalarını kolay kolay unutacağımı sanmıyorum.
Yokluk içinde, babasız bir başına seni okutan anneciğine, kavuştun. Mutlu musun? Ya eşin, evlatların sensiz nasıl olacak be abi? Ya canın gibi sevdiğin ablan şimdi sensiz ne yapacak? “Murat’ım gelmiş mi” diye nasıl bakacak yollarına!…
Rabbim mekanını cennet eylesin. Işıklar yoldaşın olsun. Mert, yakışıklı, delikanlı, güzel adam, ailemizin göz bebeği, biricik avukat abimiz…
Seni çok özleyeceğiz, güzel abim…
