Ey hassas duygular gelin siz dile,
İşlerin içine karışmış hile,
Karmaşık duygular Hakka havale,
Ancak sabredenler erer Kemal’e.
Ne varlığın belli ne de yokluğun,
Ne açlığın belli ne de tokluğun,
Birlik beraberlik değilse derdin,
Neye yarar kardeş senin çokluğun?
Doğrunun merkezi sanma kendini,
Varsa bir sıkıntın anlat derdini,
Sakın “ Benim” deme, elde neler var,
Ayırma toplumun hiç bir ferdini.
“Ben mütevaziyim“ demiştin bana,
“Kibirliyim” sözü yakışır sana,
Mal, makam, zenginlik ölçü değildir,
Müslümanlık nedir, gel anlatsana?
Selam, kelam elbet sözde olmalı,
Gerçek samimiyet özde olmalı,
Yabana nasihat vermek çok kolay,
Aradığımız şey bizde olmalı.
En zengini olsan bile dünyanın,
Olmayın kurbanı sahte riyanın,
Şımartmasın sakın kör nefsin seni,
Kalkaman altından köyü rüyanın.
Onurlu mu yoksa kibirli misin?
Kalbinden geçeni Rabbim de versin,
İhlas ile iflas çok farklı şeyler,
Gönlü düzgün olanı insanlar bilsin.
Kibir, gurur taç olmuş senin başına,
Zehir katıyorsun bil ki aşına,
Servette, şöhrette birer imtihan,
Bir de dönüp baksana olgun yaşına.
Kılıcın elinde adam kesersin,
Güz günü karayel olup esersin,
Kimi kırdığına hiç bakmazsın da,
Cümle dostlarını yazık, üzersin,
Yoktan neden bulup, bir de küsersin.
