Korkak, yüreksiz vede inanmaktan uzak ellerde olunca bu ilin çocuklarının ligde o havayı tenefüs etmesi zor. Eller kıymet bilirken biz dışlıyoruz bizim olanı.
Aslı uslu bezden formayı, rabbimin yarattığı, rabbimin eli ile size sunduğu yeteneğini de bonos verdiği insandan daha kıymetli tutan teknik adamlar, idareciler bence kendini düşünen biraz korkak birazda cesareti kaybolmuş, onlar bunlar ne derci insanlar, sonuçta bu sporcu tarlası şimdi çorak, kurumuş vede sessiz..
O velilerin günlerce, saatlerce spor okullarında bekledikleri, terlerini sildikleri, götürüp getirdikleri, hayalleri bir takımın hocası, teknik adamı sayesinde pat diye sönüyorsa ona spor, spor anlayışı, teknik adam demek biraz günah olur..
Dün Fikretler, Üstünler, Aydınlar, Erollar, Kahramanlar, Neciler, Tamerler, İldizler delimi idiler de bu ildeki, sporcuları Türk futboluna büyük takımlara milli takımlara sundular..
Bugün 2020 şu işe bakın ki, onca alt yapı var, dün den zengin Ordum, ama BAL’da, 3 Lig’de oynayan şu da bizim diyebildiğimiz takımda kaç tane değer var, o değerleri takıma koyacak yürekli teknik adamlar.
Bugün izlediğimiz oyuncuların 1 metre mesafesi yok bizim uşaklardan.
Ordu’da adı ne olursa olsun takımların içindeki oyuncular SEN değilsen, ben ona ne takım derim nede Ordu...
Sizi seviyor bu yetim Ordu.
İnşallah bir gün güneş bu çocuklar ile spor adına bu ilde sımsıcak doğar da bende görebilirim...
