Mustafa KÖKSAL / ORDUSPOR

İlk kurulduğunda orada idim. Babamı 5 yıl önce kaybetmiştim. Onun adına 12 yaşında oraya gittim. Federasyon Başkanı Apak, Ali Ataoğlu, İbrahim Köksal ve iş adamları, spor dünyası, kulüpler, sporcular, 1967 idi. İbrahim amcam Başkan, ilk kadroyu, Kadri Aytaç, Tamer Güneyi, Gürsel Akseli, Necip hocayı yaşadım ben..
Ocak, İdman yurdu, Yolaç, Ordu Gücü’nü izledim ben. Onlardan doğan güneşi ORDUSPOR’U yaşadım ben. O gün 1967, bugün 2020 buradayım ben. Orduspor’undayım, ailem ile.
Orduspor bir çok çocuğa geceleri tatlı ses tonu ile anlatılacak en büyük hikaye aslında. 1967’den bugüne koşan takımın acı tatlı iyi kötü günleri ile anlatılacak kadar muhteşem.
Bugün aslında bir çok arkadaşımızın dediği gibi 52 Orduspor bugün bu ilin profesyonel il takımı, aslında önderi olması gereken mekanı, bu takımın etrafındaki yıldızlar ise, 1967 Orduspor, Altınorduspor ve amatörler olmalı.
Orduspor bir çok çocuğa geceleri tatlı ses tonu ile anlatılacak en büyük hikaye aslında. 1967’den bugüne koşan takımın acı tatlı iyi kötü günleri ile anlatılacak kadar muhteşem.
Orduspor bu ilin 3. Lig’deki profesyonel takımı ve tüm takımları amatör ve BAL’ı yanına alıp bu ilin sesi olmalı, sadece ben demeden.
Orduspor yaşayacak ise onun son rengine amatördeki emanetine sahip çıkacak tek merci 52 Orduspor olmalı..
Altınordu yada amatörlerde Orduspor üreten alt yapılar.
Sayın Bodur ve Köksal ve yönetiminin eli yüreği bu takımları kucakladığı gün biz Orduspor’u ve mazisini ve tekrarını bu spor dünyasında yaşarız yoksa bu uzaklık bu ile sporun BAL tadını değil, biber tadı verir.
Ağzımız yanmıştı. Şimdi daha beter olmadan adımlar atılmalı Ordu.