Sen edebinden susarken o kendini haklı gösteriyor ve zerre utanması olmayan, kendini açık sözlü zannediyor. Ateş karşısında bozulmayan altın, altın karşısında bozulmayan kadın, kadın karşısında bozulmayan erkek çok kalitelidir. Ben hep o Şarkiye mahallesini özlerim, her şeyi özlerim ölenleri, gidenleri ve kalanları.
Ben yaptıklarımın doğru olduğunu bildikten sonra, dostum, düşmanım ne demiş zerre düşünmem. Ömrümün baharı boşu boşuna geçti. Biz birileri için dualar ettik rabbime ama o bizi mahcup etti.
Kırgınlığım geçer de beni kaybedeceğini bile bile bunu nasıl yapar ki, benim bir canım var bir de yorgun kalbim. Onlarda Allah’a ve sevdiklerime emanet.
Değer herkese verilmez, belki sinirliyim, unutkanım, duygusallık, çokta ağlarım ama kimseyi bilerek kıramam.
Ey insanlık korkmayın yalnız Alla’tan korkun. Kimseye muhtaç değilim, çıkar için yaklaşma mı, asla bende olmaz. O yüzden giden değil de kalan ölüyor bunu unutma. Ben dost satacak insan mıyım?
Beni satan o dost sandığımı yerin dibine sokacak yüreklerimizde, bilinsin.
