Ve dost, kardeş, yandaş diyeceksen bunun şimdi neresindesin? Sohbetinde mi, birliğinde mi, paylaşımında mı, saygısında mı?
Biz dünyaya gelirken senet mi yaptık ha? Ne kadar kederli, ne kadar dertli, yanlış- yunluş adam içinde imzamızı attık, başımıza bela diye.
Al eline taşı kır kalbi on yerinden ve ses tonuyla birde bağır, sonra ne haber de, siz bize nesiniz, uyku hapımı, eroin mi, Esrar mı, ben kimseyi kolay üzmem, üzülmeyi hak etsede.
Susma hakkım hep dolu.
Ha o hayatı bana doğru tertemiz gelebilir misin, miro?
Bazen bu dersin, durayım o sıkıntı gidene kadar dersin. Ama sonsuza kadar o yükle kalırsın, kalbin ayı, yılı, mevsimi olur mu?
Kışın güneş açar, yazın yağar, sonra bahar, kafanı çok takma.
Nasipse o seni bulur, değilse istediğin kadar koş onu tutamazsın.
İnsanın vicdanında fırtına kopmadan içinde, biz zaten yanlış yaşarız ya!
Cahilin bol olduğu yerde şeytan bekleyen kişileriz.
Benim beklentim olmasada ne fark eder, o bildiğimiz yürekler hala makam derdinde iken, insan her şeye alışamıyor, bazen çaresiz katlanıyoruz, istemesekte, her şeye rağmen iyi geceler güzel Ordu’mun yürekleri.
