Saygı gösterdiğin her yerde sevgi görür ve kendinle gurur duyar hale gelirsin. Bunu siyasi anlamda rant kazanmış piştekleri ile karıştırma. Onların kazançlarındaki katkı maddeleri onlara ne saygı nede sevgi kazandırır.
Sevgi o kadar büyük olur ki, adam sınıfında bir koltuk kapmanın keyfini yaşarsın. Bugün bazılarının olduğu gibi, dalga geçmiyorum, doğru diyorum. Bu her işte böyle midir? Yani; ”okulda, işyerlerinde, fabrikalarda, devlet içinde, siyasette..”
Bir amir yanında çalışan elemanına saygı ile yaklaşır, onun insan olduğunu unutmaz ve işinde, yanlışı olsa da tatlı dil ile onu uyarırsa, karşısındakinden gördüğü saygı ve sevgi hem işinin büyümesini hem de onu yıllarca takip eder.
Eğer size makam verenlere siz şükretmez,ne oldum delisi olursanız,üstelikte kıymet bilmez,aklınızla kompkles içinde yanında çalışanlara; ”hart.. hurt!” gibi klasik davranış biçiminde ısrar ederseniz, bilin ki size saygıda sevgide duyan kitleniz kalmaz.
Bırakın kalmasını, o pislik hata yapsa da bitirsek onu yarışına girerler. Ben 3 yıl müdürlük yaptım Eyüplü köyünde, o gün beraber olduğum arkadaşlarımın bugünde bana olan sevgi ve saygıları devam ediyorsa bunun sebebi onları her daim sevdiğimdendir.
Özellikle İmam Hatip lisesinde çalışır iken, öğretmenler ile olan sevgi bağımız bugün saygı ile devam ediyor. Hele hele o günkü müdürlerim olan; ”Fevzi Karagöz-Sait Kırmancı-Adil Akyurt-Sebehattin Öztürk-Nihat Şensoy’a, bugünde Nuri Bahtiyara” olan sevgimizin sürmesindeki ana neden, onların bizlere olan saygı duymalarıdır.
Bu yüzden saygılı olursan sevilirsin. Bu her zaman böyledir. Yalaka olanların dışında kaç siyasetçiyi gönülden seven, ona değer veren insanın başı göğe değdi? Zaten olmaz… Bu ile bir Hamdi mağden gelmez o kadarı olamaz.
Hele konu insan olunca, “Atatürk” diyende; onların ahlaklısını, çevik olanını severim dese de bugün o saflıkta olanı bulmak kolay olmuyor. İnanın herkes ayrı dünyada herkes bir Alem!
Sizce?
