Yaşantımızdaki birçok faaliyetlerimizde, adab, edep, nezaket ve görgü kuralları söz konusudur.
Bu kurallara uymak sosyal yaşantımız için vazgeçilmezdir, lehimizedir.
Görgü kurallarına, nezaket kurallarına, toplumsal hayatımızda uymazsak, zorlanırız, toplumun diğer üyeleri tarafından tepki görürüz, dışlanırız, birçok şey aleyhimize dönebilir... Adap, edep, nezaket ve görgü kurallarına uymak hepimiz için, statü gözetmeksizin geçerlidir. İnsanların statüleri farklı olabilir ama onurları eşittir...
Allah 'a imandan sonra aklın başı, insanlarla iyi geçinmektir.
Geçenlerde, genç ve sağlıklı görünümlü bir kişinin yolcu olarak uçağa bindiğini, bindiği uçakta problem çıkarttığını , bu durumun kameralara yansıdığını televizyonlardan izledik. Uçağa binen bu kişinin daha önce ruhsal bir problemi varmıydı , daha önceden canı bir şeye sıkkındı da, yoksa gerçekten maganda bir ruhu mu vardı? Bilmiyoruz.
Burada dikkatimi çeken bir iki nokta üzerinde durmak istiyorum. Uçağa binen bu yolcunun dış görünüş olarak genç ve sağlıklı olduğunu görüyoruz.
Bu durum bana eskiden beri sağlıklı insanın kötülüğe meyilli olduğu kanaatimi gözlemimi bir kez daha doğrulatmış oldu. Tabii herkes için aynı şeyi söylemiyorum .
Diğer dikkatimi çeken bir konu da, kendisini taşıyacak uçağa binen, ortalığı karıştıran bu yolcunun uçaktaki görevlilere "Benim 10 tane fabrikam var!" demesi, gerçekte bu sayıda bir fabrikası var mı bilmiyoruz, "Bakın! ben güçlüyüm! bana bir şey yapamazsınız! Yeterince maddi gücüm var!" Manipülasyonu, "Görevlilere etki etmek!" girişimidir. Bu durum görgüsüzlük magandalık ve şımarıklıktır.
Uçağa binen ortalığı karıştıran bu kişi "Ben Türk'üm" "Türk gücü" cümlelerini sarfederek başka bir manipülasyona başvurmuştur.
"Türk gücü" diyen bu maganda, fiziksel gücüyle, kendisini taşıyan, kendisine iyilik yapan o Türk uçağını yumruklamıştır ! Bu nasıl Türk? Bu nasıl Türklük? Türklük böyle mi olur?
Hem Türklükle öğüneceksin, hem de Türk malına zarar vereceksin? Hadi oradan, Hadi oradan!
Keşke o uçağa herşeyden önce bir "insan" olarak binebilseydin!
Yaşanılan, hoş olmayan bu olay, bize, edep ve adabın, nezaket ve görgü kurallarına uymanın, bizi mutlu bir yaşam sürmeye, dolayısıyla bizi toplumda kabul görmeye götürdüğünü herşeyden önce geldiğini göstermektedir.
Gezdim Halep ile Şam'ı,
Eyledim ilim talep,
Meğer ilim bir hiçmiş,
İlla edep, illa edep.
(Yunus Emre)
