SONRASI YOK

Gün zar zor başladı ve ... saat akşam altı
Zar zor Pazartesi ve şimdiden Cuma
... ve ay çoktan bitti.
... ve yıl neredeyse bitti
... ve ömrümüzün 40, 50, 60 , 70 yılı geçti bile.
... ve ebeveynlerimizi, arkadaşlarımızı kaybettiğimizi fark ediyoruz.
ve geri dönmek için çok geç olduğunu fark ediyoruz...
Yani... Herşeye rağmen kalan zamanı en iyi şekilde değerlendirmeye çalışalım...
Keyif aldığımız aktiviteleri aramaktan vazgeçmeyelim...bisiklete binelim, doğa ike buluşalım, anılarımızı yazalım, tatile çıkalım;
Grimize biraz renk katalım...
Hayattaki kalbimize merhem koyan küçük şeylere gülümse.
Ve herşeye rağmen kalan zamanın tadını dinginlikle çıkarmaya devam etmeliyiz. Sonrasını ortadan kaldırmaya çalışalım...
Daha sonra yapacağım...
Sana sonra söyleyeceğim ...
Bunu sonra düşüneceğim...
Her şeyi sonraya bırakıyoruz sanki "sonrası" bizimmiş gibi
Çünkü anlamadığımız şey şu:
sonra kahve soğuyor ...
Ondan sonra öncelikler değişir...
o zaman tılsım bozuldu...
sonra sağlık geçer ...
ve sonra çocuklar büyür ...
sonra anne baba yaşlanıyor...
Ondan sonra sözler unutulur...
o gün gece olduktan sonra...
ömür bittikten sonra...
Ve sonra genellikle çok geç olur...
Yani... Hiçbir şeyi sonraya bırakmayalım...
Çünkü hep sonrasını bekleyerek, en güzel anları kaybedebiliriz,
En iyi deneyimler,
en iyi arkadaşlar,
gelmiş geçmiş en iyi aile...
Bugün günlerden... O an şimdi...

Şu anda yapılması gerekenleri yarına erteleyebilecek yaşta değiliz artık.
Bakalım bu mesajı okuyup sonra paylaşacak vaktiniz var mı.
Ya da belki de onu yalnız bırakırsın.. "Daha sonra" ...
Ve bunu "asla" paylaşmayacaksın....