Bir zamanlar, çok becerikli bir tavşan varmış. Hiç kimseden yardım almazmış. Evini ve kocaman bahçesini tek başına yapmış.
Becerikli tavşan, her yaz, ambarını yiyecekle doldururmuş. Daha çok havuç ile marul saklarmış. Fakat, bir gün aniden hastalanarak yatağa düşmüş. Günlerce yataktan kalkamamış. Bu yüzden kışlık yiyecek biriktirememiş. Buna çok üzülmüş.
Ortalarda görünmediği için, arkadaşları becerikli tavşanı ziyarete gitmişler. Hasta olduğunu görmüşler. Becerikli tavşan:
-Çok üzülüyorum. Çünkü, kışlık yiyecek biriktiremedim, demiş.
Öteki tavşanlar, üzülmemesini, kendisine yardımcı olacaklarını söyleyip dışarı çıkmışlar. Bu sırada bir kurdun pusuya yattığını görmüşler. Biri, ötekini:
-Bu alçak, bizim arkadaşa kötülük düşünüyor, demiş.
-Peki, ne yapalım?
-Onu buradan uzaklaştıralım.
-Nasıl yapacağız bunu?
-Önce, ben hızlı bir şekilde kaçarım. O beni yakalayacağı sırada, sen başka bir yönden görünürsün. Onu şaşırtırız. Zaten yorgun olduğu için, senin peşine iyice yorgun düşecek ve pes edecektir.
TAVŞANLAR, dediklerini yapmışlar. Uzun süre tavşanları kovalayan kurt, sonunda, yorgun düşmüş.
İyiliksever tavşanlar; o günden sonra, becerikli arkadaşlarını asla yalnız bırakmamışlar.
(Fransız Masalı)
İyi günde herkes senin yanındadır. Gerçek dost, kötü günde yardıma koşandır.
