Ordu Büyükşehir Belediyesi Mostar köprüsünün yan tarafına “ Vagon Kafe” yaptırıyor. Daha doğrusu bitmek üzere. Bugün bisiklet turundan dönerken gördüm, tabelasıda asılmış. Sadece kafe değil, restoran hizmeti veriyor.
Daha inşaat halinde iken doğa sevenler derneği yine hücuma katılarak, kontraatakları durdurmaya çalıştılar ise de, müdafanın katı defans taktiği bu hücumları boşa çıkardı. Zaten bu çıkışların gole dönüşmeyeceğini kendileri de biliyorlar. Nedense bu doğa dernekleri kendi kafa yapısındakilerin doğa katliamlarını hep görmezden gelirler ve tavus kuşu gibi kafalarını hep kuma gömme alışkanlıklarından hiç vaz geçmezler. İmar yönünden Ordu’da en önemli doğa katliamı “ Anemon otel ve “ Boztepe Tepe Kafe” inşaatlarında yaşandı. Ben o zaman Ak Parti Belediye Meclis üyesi ve aynı zamanda İmar Komisyonu üyesi idim. Ahmet Hülür ile beraber bu iki imar katliamına da çok direndik ve karşı oy vermemize rağmen CHP’li meclis üyelerinin oy çokluğu ile meclis bu yapılaşmaya müsade etti. O zamanlarda da çok yazdık ve çizdik ama bu yapılaşmaya mani olamadık. O zamanlar nerede idi bu doğa sevenler? Çıtları çıkmadı.
Bu demek değildir ki, o zamanki yapılan yanlışlara, bugün sessiz kalalım? Asla kötü örnek emsal kabul edilemez. Ama bu tür çifte standart tepkiler bu derneklere olan güveni azaltıyor ve bazende güveni hep kaybettiriyor.
Gelelim “ Vagon Kafe” ile ilgili ne düşündüğüme. Doğa, yeşil alan, sahil, deniz bazen doğa bütünlüğünü bozmadan insanların istifadesine sunulabilmeli. Kafenin yapısı beton bir yapılaşma içermediği için sahile hiç bir görüntü kirliliği vermeden tasarlanmış. En güzel özelliği, yer tercihini beğendim. Şehri tam karşıdan gören bir oturma mekanı düşünülmüş. Kumsala hiç bir zararı yok. Kısacası güzel olmuş. İnsanların bu tür şirin mekanlara da ihtiyacı var. Kahvesini içerken, denizin dalga seslerini dinlemeye, kumsalda kuma dokunmaya da ihtiyaçları var.
Doğa bize sadece karşı karşıya seyretmek için değil, o güzelliği ufak dokunuşlar ile istifade etmek için de lutfedilmiştir.
