Ne güzel bir kelime. Sadece dört harfli, ama gönülleri dört köşe ediyor.
Bazen deriz ya, vefalı insan kalmadı diye. Ben daha böyle dememe kararı aldım. Ne kadar vefalı dostum varmış. Cuma günü bunu anladım. Anılarımı içeren bir kitap yazmaya karar verince ne kadar ağır bir yükün altına girdiğimi anladım. Bilhassa son günlerde uykularım kaçtı. Netice olarak ben ne bir yazar, ne de bir şairdim. Ben sadece yıllardır gazetelerde makale yazmaya çalışan amatör bir köşe yazarıyım. Allah korusun, hiç bir zaman kendimi yazar olarak görmedim. Sadece amatör olarak anılarımı kaleme almak istedim. Ama cuma günü vefalı dostlarımı yanımda görünce, iyi ki yazmışım dedim. Salonda imza kuyruğunda bekleyen can dostlarım ile bir bir göz teması kurdum. O kadar sevgi dolu ve bir o kadar beni destekleyen bakışları vardı ki, kendimi çok mutlu hissettim. Ben oturuyor onlar ayakta imza sırası beklerken çok rahatsız oldum. Ama onlar bakışları ve mimikleri ile bana devam et biz senin için buradayız diyorlardı adeta.
Bir gün önce bana annem entübi hastası yoğun bakımda gelemeyeceğim diyen can dostumu imza kuyruğunda görünce çok değişik duygulara kapıldım. VEFA SEN HEP YAŞA İYİ Mİ. Sana insanlığın çok ihtiyacı olacak. İyi insanlar fazla olmalı ki, insanlık kurtulsun. Dünyayı ancak sevgi kurtarır. Sakın yılmayalım, teslim olmayalım. Bu dünyayı maddi ve dünyevi hırs peşinde koşan menfaat peşinde koşanlara teslim etmeyelim. Bu dünyada bizi mutlu edecek ve birbirimiz ile kucaklaştıracak o kadar güzel değerlerimiz var ki, o değerlerin sonsuza dek yaşaması için el ele gönül gönüle verelim. Gelecek kuşaklara SEVGİ bırakalım. Sık sık kendimizi sorgulayalım. Böbürlenmeyelim, kibirlenmeyelim, mütevazi olalım. HOŞGÖRÜYÜ elden bırakmayalım.
Yaş kemale erince insan bazı şeyleri daha iyi anlıyor. Kimseyi kıskanmayalım, ama imrenelim, ben de böyle olmalıyım diye örnek alınacak insanlara saygılı olalım. Ben “ Dün anılarda kaldı” kitabımı bilhassa genç kardeşlerimiz için yazdım. Kitabımı okuyanlar bana hak vereceklerdir mutlaka. Benim hayatım çok büyük mücadeler ile geçti. Yaşam ile ölüm arasında kalmama rağmen ümitsizliğe kapılmadım. Belirlediğim hedefe ulaşmak için beni hiç bir şey engelleyemedi.
İyi ki yılmadım ve mücadele ettim. Gençler, çok çalışın ve en az iki lisan öğrenin. Çok arkadaşınız olsun. Ama arkadaş seçiminde çok SEÇİCİ olun. Yazımın başlığına dönersem, VEFALI OLUN, günü birlik menfaatler için birbirinizden vazgeçmeyin. İyi insanlar olun. İYİLİK YAŞAMALI. SEVGİ YAŞAMALI. Ben cuma günkü imza günümde gördüm ki, sen iyi olmayı becerirsen sevgi ölmeyecek, vefa ölmeyecek. Vefa ve sevgi olmasaydı salonda yanımda olanlar “ köyde idim, hastam vardı, unuttum” gibi eften püften sebepler ile beni yalnız bırakabilirlerdi.
Son söz, VEFA nın sadece İstanbul’un bir semti olmadığını ispatlarcasına yanımda olan vefalı dostlarıma selam olsun.
