Yunus koca bir derya, peşinden aktı göller,
Geçtiği ovalarda bahara döndü çöller.
Yesevi’den el aldı, çöllere maya çaldı,
Göç eyledi kendisi, sözleri bize kaldı.
Hem halkın, hem Hakkın dostu olmak kolay mı?
Yunus’un deryasından su içmek az olay mı?
Asırlar öncesinden selam saldı bizlere,
Bizden de selam olsun yolundaki izlere.
Gezdin Anadolu’yu her yere iz bıraktın,
Dolaştığın yerlerde sevgi ateşi yaktın.
Sevgi senin sermayen, taç yapıp koydun başa,
Ömür boyu işledin, dağa, dereye, taşa.
Her bir ilahi beyan, olmuştu sana ayan,
Hep imanı hatırlar, senin adını duyan.
Efendimden ışığı alıp yaydın dağlara,
Her halinle ders verdin, hayat süren sağlara.
Cümle alem konuşur, seni dönen dillerde,
Güller senden bahseder, dünya denen illerde.
Sen aklıma gelince, sevgi peşinden gelir,
Ektin onu her yere, arifler bunu bilir.
Ne büyük sevdaymış ki, dünya tanıyor seni,
Sevgi eken kulunun her gün artar seveni.
Taptuk’un dergahına doğru odun taşırdın,
Doğruluk mesajını asrımıza aşırdın.
“Gelin tanış olalım, işi kolay kılalım “
Önümüze geç Yunus, Hakka divan duralım.
“Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz”
Bu sözü anlamayan, başka sözden anlamaz.
Anladı seni Yunus; dağ, deniz ve ovalar,
Sevginin kokusuyla bahar oldu havalar.
Resul’den ışık aldın, çağlara sevgi saldın,
Gark oldun bak rahmete, derin uykuya daldın.
Hayatın ve mematın ders veriyor bizlere,
Aşkın meyve veriyor, bak şu gülen yüzlere.
Keşke kalkıp da duysan, sana denen sözleri,
Adını anmak bile parlatıyor gözleri.
Senin bütün sözlerin mutlu eder bizleri.
