Bugün, 29 Mart 2024 Cuma

Kemal MENCELOĞLU


YUSUFNÂME(1)

YUSUFNÂME(1)


Kur’an ilâhi beyan, her şeyi eder ayan,
Gönlünde huzur bulur onun emrine uyan.

İbrahim’in soyundan Yakup da bir Peygamber,
Bildirdi onu bize Kur’an gibi bir rehber.

On iki tane oğul, Yusuf en küçükleri,
Yusuf’a olan sevgi incitti büyükleri.

O gördüğü rüyayı babasına anlattı,
Ağabeyler kıskandı, sanki düşman çatlattı.

On bir yıldız, ay, güneş ona secde ettiler,
Durum anlaşılınca arka dönüp gittiler.

Babam seni bizlerden elbette çok seviyor,
Tabi seni severken bizleri de yeriyor.

Ey baba, Yusufunu ver bize gezdirelim,
Kır, bayır, deniz, dere gönlünce yüzdürelim.

Sevgili evlatlarım, koruyamazsınız onu,
Çok endişe ederim kötü olacak sonu.

Olur mu babacığım, bak kaç tane askeriz?
Kim çıkarsa yoluna ezip, çiğner geçeriz.

Öyle dediler fakat kuyulara attılar,
O günah deryasına beraberce battılar.

Zerre insafı olan kardeşini satar mı?
Korumak gerekirken kuyulara atar mı?

Üç beş kuruş paraya kervancıya sattılar,
O günün gecesinde bilmem nasıl yattılar?

Dostun Allah olursa kuyular da yutamaz,
İstese de zalimler seni elde tutamaz.

Bir köle pazarında herkes ona bakıyor,
Ondaki o güzellik bakanları yakıyor.

Fiyat veren verene, yeterki ben alayım,
Güzellik sultanıyla ömür boyu kalayım.

Sureten de güzeldi, sireten de güzeldi,
Nebiler halkasında yeri de çok özeldi.

Güzelliğiyle meşhur Züleyha aldı onu,
Köleler pazarında böyle kapandı konu.