Eyüplü’nün o 80’li yıllarında ben ülkücüyüm diyen koca yürekli babası Mehmet amca ve Hasan ağabey ile korkusuzca gezen, yürekleri ülkü kokan canları idi.
Genç yaşta hapisleri görmüş işkence görmüşlerdendi Cemil.
Ve o günlerde Celal şahinin Eyüplüye seni müdür yaptım, okulu aç, kaçma orda öl, ama gelme dediği gündü benim Hasan ağabeye ve Mehmet Yalçın'a kavuşmam.
Cemil gençti bende bir çok kişide babasının emeği çoktu.
Everest dağı gibi oldular bana.
Ölümün, merminin kimseyi ayırmadığı yıllarda Eyüplü Ortaokulunu 20 yaşında gidip açıp, orda 3 yıl şükür ölmeden nur topu gibi bir orta okulu bırakma onuru ile şehre inmişlerdenim.
Cemal, Cemil, Ahmet, Hasan gibi gençler ve abiler ile dar alanda paslaşmalarla ülkücülük bir sevda oldu ilde bize, İbrahim Mağden, Ahmet amca ve diğerlerinin himayesinde Haki Yener amcanın başkan olduğu yıllarda nurda uyusun hepsi ve büyüklerin eli ile bu ilde gençlik, kah dışarıda, kah icerde bir anı yaşadı ve sağ - sol diye kardeşi kardeşe vurduranları rabbim kahretsin.
Ülkücüler 12 Eylülleri sevmez, diğer gruplar da, o gençler çok acı çektiler zindanlarda, bunlardan biri de Mehmet amcamızın evladı Cemil..
Ülkü devi kardeşim, sağlıkla bizle, ailenle, onlar, yaşananlar çok büyük birer acı olsa da yaşanmışlığın kocaman yarası...
Ne mutluki Türküz, Müslümanız...
Cemil Cahitler ve bizler olurmuyuz daha bilmemde, olduğum o dünya benim şükrüm .