Kendimi bildim bileli, sırtından odunu, yaprağı hiç eksik olmazdı. Kahverengi yeleleri olan atıyla dağ, dere, tepe demez hep çalışırdı. Nerede iş olsa koşa koşa giderdi. Ailesinin geçimi için sürekli başkalarından inek alır, satardı. Gecesi yok, gündüzü yok sürekli çalışırdı. Bir gün olsun dinlendiğini, kendine vakit ayırdığını hiç bilmem.
Çocukluğumun en güzel yıllarında babamın bütün bağ, bahçe, toprak işleriyle hep eniştem Mehmet ilgilenirdi. Sevgili halam Sultan’ın göz bebeğiydi. Yıllarca tek başlarına ömür sürmeye adeta yemin etmişlerdi. Birlikte bir kaç inek bakar, her hafta sonu köyün arabaları ile bize süt, yoğurt, peynir, tereyağı gönderirlerdi. Her hafta olmasa da mutlaka yoğurtsuz bırakılmazdık. Çok ekmeklerini yedik, çok hizmetlerini gördük. Uzak bir bahçemiz vardı ve oradan atıyla bizim hep fındık çuvallarımızı taşırdı. Her sonbaharda ekip diktikleri mısırları biçer, kurutur ve köyümüzün değirmeninde öğütürlerdi. Ve o mısır ununun hepsini bize gönderirlerdi.
Bir Allah’ın kulu ile arasının kötü olduğunu, hiç kimseyi incitecek bir söz söylediğini asla duymadım.
Babamın en iyi dostu, arkadaşı, eniştesi Mehmet eniştem ile ilgili çok şey var anlatacağım ama boğazım düğüm düğüm oluyor, yazamıyorum.
Ömrünün son demlerinde yatağa bağlı olarak, konuşmadan yıllarca insanların gözüne bakarak yaşadı.
Biricik eniştemi bugün kaybettik. Annemi ve babamı çok seven eniştem şimdi onlarla çok daha mutlu olacak, eminim,
Canım eniştem seni hep atının ipinden tutmuş, başındaki kasketinle hatırlayacağım. Mekanın cennet olsun, kabrin nurla dolsun. Rabbim seni merhametinden eksik bırakmasın,.
Bizde çok hakkın vardı, hakkını helal et güzel eniştem…
Rabbim bütün sevenlerine sabır versin, inşaallah…