Zamanın birinde, padişahından memnun olmayan halk, baş kaldırarak padişahı yıkmak için bir araya gelmeye başlamışlar.
Bu durumu duyan vezirler koşa koşa gelmiş ve padişaha durumu anlatmışlar.
Halkının çok iyi tanıyan ve halkın ahlak durumunu çok iyi bilen padişah, tüm halkı sarayın bahçesinde toplamaları talimatını vermiş.
Halk sarayın bahçesinde toplanınca, padişah balkona çıkmış ve halkına;
"Ey ahali! Yarın sabah güneşin doğuşu ile padişahlıktan el çekeceğim. Lakin, sizden son 1 isteğim var. Önünüzde bulunan boş havuzun üzerini kapatacaksınız. Başına aranızdan seçtiğiniz kişileri muhafız olarak dikeceksiniz. Eğer yarın sabaha kadar bu havuzun içini süt ile doldurmayı başarırsanız, yarın sabah padişahlığı bırakıp bu diyardan gideceğim" demiş ve gidip huzur içinde yatağına yatmış.
Bunu duyan halk, havuzun üzerini kapatıp başına kendi seçtikleri kişileri diktikten sonra, kazan, güğüm, helke, bidon, kap, kaçak vs. buldukları herşeyi getirip getirip havuza boşaltmaya başlamışlar.
Gece boyunca bu koşturmaca devam etmiş.
Padişah sabah uyanmış ve rahat rahat kahvaltısını yapmış.
Sonra havuzun başına gelmiş ve havuzu açmalarını istemiş.
Havuzu açmışlar ve bakmışlar ki, havuz ağzına kadar dolu...
Fakat, süt yerine su dolu!
Ahalinin tamamı, "o kadar sütün içinde benim suyumu kim fark edecek!" düşüncesiyle sabaha kadar havuza su taşımışlar.
Durumun böyle olacağını ta baştan bilen padişah aynı rahatlıkla ahaliye dönerek;
"Bu havuzun içine sadece 1 litre su bile dökmüş olsanız, koca bir havuz suyu bulatmaya yeterliydi. Ama gördüğünüz üzere havuz ağzına kadar berrak su dolu. Haydi şimdi dağılın. Zira, sizin gibi halka, benim gibi padişah çok bile!" demiş.